Κινηματογραφική Λέσχη ΦΟΥ
2017 - 2018
20 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ
ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΛΕΝΤΑΚΗ
Δευτέρα 4 Δεκεμβρίου 8:30 μμ
Είσοδος ελεύθερη
Η Κινηματογραφική Λέσχη του Φ.Ο.Υ., με αφορμή της συμπλήρωσης 20 χρόνων (20 Μαρτίου 1997) από το θάνατο του Ανδρέα Λεντάκη (Δήμαρχος Υμηττού επί σειρά ετών αλλά και συνεργάτης του Φ.Ο.Υ.), διοργανώνει εκδήλωση αφιερωμένη στη ζωή και το έργο του. Θα προβληθεί η ταινία καταγραφής (ντοκιμαντέρ) του Μένου Δελιοτζάκη «Η ιστορία είμαι εγώ – Ανδρέας Λεντάκης». Μετά το τέλος της προβολής θα μιλήσουν για τον Ανδρέα Λεντάκη ο σκηνοθέτης της ταινίας Μένος Δελιοτζάκης, ο Γιώργος Επιφανίου, αντιδήμαρχος Υμηττού επί Δημαρχίας του καθώς και ο Αριστείδης Μανωλάκος, μέλος των προεδρείων της νεολαίας ΕΔΑ και της νεολαίας Λαμπράκη, συναγωνιστής του από τους αγώνες του 114 και του 15% για την Παιδεία.
Η ταινία του Μένου Δελιοτζάκη «Η ιστορία είμαι εγώ – Ανδρέας Λεντάκης» είναι ένα ντοκιμαντέρ για την ζωή και το έργο του Ανδρέα Λεντάκη.
Το ενδιαφέρον είναι πως μέσα από τη δράση και την πνευματική πορεία του γνωστού πολιτικού ουσιαστικά περνάει η πορεία της Αριστεράς στην Ελλάδα, αλλά και γενικότερα η πολιτική ιστορία της χώρας, κατά το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα.
Τι ήταν αλήθεια αυτό που παρακίνησε το σκηνοθέτη να ασχοληθεί με τον Λεντάκη;
«Γιατί το ανήσυχο πνεύμα του, η διαρκής αμφισβήτηση και η ευρυμάθειά του είναι στοιχεία που απουσιάζουν γενικά από το σημερινό πολιτικό προσωπικό» μας απάντησε.
Τα γυρίσματα έγιναν στην Αθήνα, τη Μήλο, τη Λέρο, την Κάρπαθο, καθώς και στη γενέτειρα του Λεντάκη, την Αιθιοπία, όπου ο Μένος Δελιοτζάκης συνάντησε τον Τσαγκάι Άγκα, Αιθίοπα συμμαθητή και φίλο του Λεντάκη, και επισκέφτηκε τις γειτονιές όπου μεγάλωσε αλλά και το σχολείο που φοίτησε.
Θυμίζουμε πως ο Λεντάκης εντάχθηκε στην ΕΔΑ και φυλακίστηκε κατά την περίοδο της χούντας των συνταγματαρχών. Του αφαιρέθηκε η ελληνική ιθαγένεια και υπέστη βασανιστήρια στο πλυσταριό της ταράτσας Τοσίτσα και Ζαΐμη, το 1967. Ο Μίκης Θεοδωράκης στον κάτω όροφο, στο κελί του, ακούει τις κραυγές και χρόνια μετά γράφει «Τα τραγούδια του Ανδρέα». Παρέμεινε στη φυλακή και στην εξορία τέσσερα χρόνια. Εκτοπίστηκε στην Άνδρο και τη Μήλο, όπου του δόθηκε η ευκαιρία να μελετήσει την ιστορία της και να γράψει μετέπειτα βιβλία. Αργότερα εκτοπίστηκε στη Λέρο (στο Παρθένι και στο Λακκί) και στον Ωρωπό.
Το 1977 εξελέγη πρόεδρος της ΕΔΑ και τον επόμενο χρόνο δήμαρχος Υμηττού. Επανεξελέγη άλλες δύο φορές (1982, 1986). Στις εκλογές του 1989 και 1990 εξελέγη βουλευτής με τον Συνασπισμό, παραιτήθηκε όμως το 1993 για να επανεκλεγεί στις εκλογές του ίδιου έτους με την Πολιτική Άνοιξη. Έχει συγγράψει πάνω από 30 βιβλία, λογοτεχνικά (ποίηση), ιστορικά, αρχαιολογικά, πολιτικά, κοινωνικο-ανθρωπολογικά. Πέθανε το 1997 από ανακοπή καρδιάς.
Για τον Ανδρέα Λεντάκη μιλούν φίλοι και συναγωνιστές του από τα πρώτα φοιτητικά του χρόνια (Κώστας Γεωργουσόπουλος), την περίοδο του 1-1-4 και του 15% για την παιδεία (Μίμης Ανδρουλάκης, Στέφανος Στεφάνου, Ιωάννα Παπαθανασίου), τη Νεολαία Λαμπράκη (Θόδωρος Πάγκαλος, Τάκης Παληός, Τίμος Παπαδόπουλος) και τα χρόνια του εκτοπισμού του κατά τη διάρκεια της χούντας (Βαγγέλης Γκιουγκής, Ορέστης Σκαλτσάς κ.ά.). Μιλούν ακόμα στενοί του φίλοι (Κώστας Μπαρμπαντωνάκης), αλλά και ο γιος του Βασίλης Λεντάκης και η σύζυγός του Έφη Λεντάκη.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει το αρχειακό υλικό, με τον ίδιο να δίνει το δικό του στίγμα.
Το ενδιαφέρον είναι πως μέσα από τη δράση και την πνευματική πορεία του γνωστού πολιτικού ουσιαστικά περνάει η πορεία της Αριστεράς στην Ελλάδα, αλλά και γενικότερα η πολιτική ιστορία της χώρας, κατά το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα.
Τι ήταν αλήθεια αυτό που παρακίνησε το σκηνοθέτη να ασχοληθεί με τον Λεντάκη;
«Γιατί το ανήσυχο πνεύμα του, η διαρκής αμφισβήτηση και η ευρυμάθειά του είναι στοιχεία που απουσιάζουν γενικά από το σημερινό πολιτικό προσωπικό» μας απάντησε.
Τα γυρίσματα έγιναν στην Αθήνα, τη Μήλο, τη Λέρο, την Κάρπαθο, καθώς και στη γενέτειρα του Λεντάκη, την Αιθιοπία, όπου ο Μένος Δελιοτζάκης συνάντησε τον Τσαγκάι Άγκα, Αιθίοπα συμμαθητή και φίλο του Λεντάκη, και επισκέφτηκε τις γειτονιές όπου μεγάλωσε αλλά και το σχολείο που φοίτησε.
Θυμίζουμε πως ο Λεντάκης εντάχθηκε στην ΕΔΑ και φυλακίστηκε κατά την περίοδο της χούντας των συνταγματαρχών. Του αφαιρέθηκε η ελληνική ιθαγένεια και υπέστη βασανιστήρια στο πλυσταριό της ταράτσας Τοσίτσα και Ζαΐμη, το 1967. Ο Μίκης Θεοδωράκης στον κάτω όροφο, στο κελί του, ακούει τις κραυγές και χρόνια μετά γράφει «Τα τραγούδια του Ανδρέα». Παρέμεινε στη φυλακή και στην εξορία τέσσερα χρόνια. Εκτοπίστηκε στην Άνδρο και τη Μήλο, όπου του δόθηκε η ευκαιρία να μελετήσει την ιστορία της και να γράψει μετέπειτα βιβλία. Αργότερα εκτοπίστηκε στη Λέρο (στο Παρθένι και στο Λακκί) και στον Ωρωπό.
Το 1977 εξελέγη πρόεδρος της ΕΔΑ και τον επόμενο χρόνο δήμαρχος Υμηττού. Επανεξελέγη άλλες δύο φορές (1982, 1986). Στις εκλογές του 1989 και 1990 εξελέγη βουλευτής με τον Συνασπισμό, παραιτήθηκε όμως το 1993 για να επανεκλεγεί στις εκλογές του ίδιου έτους με την Πολιτική Άνοιξη. Έχει συγγράψει πάνω από 30 βιβλία, λογοτεχνικά (ποίηση), ιστορικά, αρχαιολογικά, πολιτικά, κοινωνικο-ανθρωπολογικά. Πέθανε το 1997 από ανακοπή καρδιάς.
Για τον Ανδρέα Λεντάκη μιλούν φίλοι και συναγωνιστές του από τα πρώτα φοιτητικά του χρόνια (Κώστας Γεωργουσόπουλος), την περίοδο του 1-1-4 και του 15% για την παιδεία (Μίμης Ανδρουλάκης, Στέφανος Στεφάνου, Ιωάννα Παπαθανασίου), τη Νεολαία Λαμπράκη (Θόδωρος Πάγκαλος, Τάκης Παληός, Τίμος Παπαδόπουλος) και τα χρόνια του εκτοπισμού του κατά τη διάρκεια της χούντας (Βαγγέλης Γκιουγκής, Ορέστης Σκαλτσάς κ.ά.). Μιλούν ακόμα στενοί του φίλοι (Κώστας Μπαρμπαντωνάκης), αλλά και ο γιος του Βασίλης Λεντάκης και η σύζυγός του Έφη Λεντάκη.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει το αρχειακό υλικό, με τον ίδιο να δίνει το δικό του στίγμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου