Ένας έφηβος ετών 60!

Μέσα σε μια συγκινητική ατμόσφαιρα τα μέλη και οι φίλοι του ΦΟΥ πλημμύρισαν την αίθουσα εκδηλώσεων του Ομίλου στην πρώτη από μια σειρά εκδηλώσεων για τον εορτασμό της συμπλήρωσης 60 χρόνων από την ίδρυση του.

Η μαζική προσέλευση του κόσμου (πάνω από 200 άτομα) απέδειξε την εκτίμηση που χαίρει ο Φιλοπρόοδος στην τοπική κοινωνία με την φήμη του πλέον να ξεπερνά τα στενά όριά της, μιας και είναι γεγονός
αδιαμφισβήτητο η παρακολούθηση των εκδηλώσεων που διοργανώνει και από κατοίκους γειτονικών περιοχών. 

Η πρόεδρος του Ομίλου εκφώνησε τον πανηγυρικό της ημέρας, έναν ιστορικό λόγο που εμπεριείχε ιστορικές αναφορές και στοιχεία αλλά κυρίως κατέθετε την αγάπη για την διαδρομή του Φιλοπρόοδου, την αγάπη με την οποία περιέλαβαν και εξακολουθούν να περιλαμβάνουν οι Υμηττιώτες και οι Υμηττιώτισσες τον ΦΟΥ.

Με κατανυκτική διάθεση παρακολούθησαν οι παριστάμενοι τη συναυλία των Χρήστου Τσιαμούλη και Λιζέτας Καλημέρη,
μια μουσική διαδρομή που ταξίδεψε όσους/ες την παρακολούθησαν. Και όταν, πολύ αργά, αναγκαστήκαμε να αφήσουμε την φιλόξενη αγκαλιά του Ομίλου η διάθεση όλων ήταν η επόμενη συνάντησή μας για τον εορτασμό των 60 χρόνων να μην αργήσει!
Μια υπόσχεση την οποία σκοπεύουμε να τηρήσουμε!

Ο πανηγυρικός της ημέρας από την πρόεδρο του Ομίλου κα Λένα Ρούσσου-Γιακουμάκη :

Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ ΤΟΥ ΦΙΛΟΠΡΟΟΔΟΥ ΟΜΙΛΟΥ ΥΜΗΤΤΟΥ 28/12/2015

Αγαπητά μέλη φίλοι και φίλες, το Δ.Σ. του Φ.Ο.Υ. και εγώ προσωπικά, σας ευχόμαστε ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΛΑ, ΜΕ ΥΓΕΙΑ, ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΠΡΟΚΟΠΗ

Στις 8 Μαίου 2015 ο Φιλοπρόοδος Όμιλος Υμηττού έκλεισε 60 χρόνια γόνιμης ζωής, σε πολιτιστική, ψυχαγωγική και φυσιολατρική δράση και αυτό το γεγονός μας επιβάλει να κάνουμε μία αναδρομή στην ιστορία του.

Πολλοί εκπλήσσονται, άλλοι ζηλεύουν και άλλοι στέκονται εκστατικοί με θαυμασμό μπροστά στο δημιουργικό αυτό ιδιωτικής πρωτοβουλίας έργο, επί το πλείστον Μικρασιατών και ευχαριστούν τους ιδρυτές αλλά περισσότερο τους εργάτες και τους συντελεστές (επωνύμους και ανωνύμους) του ωραίου τούτου Πνευματικού και Πολιτιστικού κέντρου της πόλης μας.

Ας μεταφερθούμε λοιπόν στο Αρχείο του Ομίλου μας, που κρύβει όλη την ιστορία του, (τουλάχιστον αυτή που γράφτηκε), ας ξεφυλλίσουμε μία-μία σελίδα του και ας κρατήσουμε τα σημαντικότερα γεγονότα.

Ας είναι ελάχιστος φόρος τιμής στους πρώτους που έδωσαν το παρόν στη Μάχη του Φ.Ο.Υ. και νίκησαν πρώτοι και καλλίτεροι. Είναι οι Μεγάλοι απόντες μας. Εμείς, απολαμβάνουμε τους καρπούς των σπόρων που έσπειραν. Η θερμή και ανιδιοτελής πίστη εις το ιδανικό της προόδου, η πρόθυμη και ακούραστη εργατικότητα, η καθαρή επιδίωξη του κοινού πάντοτε συμφέροντος και η αλληλεγγύη των μελών του Ομίλου μας, οδήγησαν την νικηφόρα συνολική τους προσπάθεια στον δρόμο  των αλλεπάλληλων επιβλητικών επιτυχιών. Σαν ελάχιστο φόρο τιμής και ευχαριστίας προς εκείνους, αναρτήσαμε προσφάτως στο foye μας αντικριστά από την πλάκα των ιδρυτών του, τα ονόματά τους για να νοιώθουμε ότι γιορτάζουν και εκείνοι μαζί μας τα 60 χρόνια ζωής του Φ.Ο.Υ. μας.

Και θα ξεκινήσω την ιστορική αναδρομή του Συλλόγου μας, διαβάζοντας απόσπασμα από την ομιλία του αείμνηστου Απόστολου Σταυρόπουλου που εκφώνησε κατά την επετειακή εκδήλωση των 20 χρόνων του Φ.Ο.Υ. στις 18/5/1975.

"……Όπως θυμάμαι εν έτη 1955, η ιδέα και η σκέψις για την ίδρυση του Ομίλου, εγεννήθη και ξεκίνησε από μία μικρή ομάδα ατόμων που εσύχναζαν στο μικρό καφενείο της οδού Χρυσ. Σμύρνης και Σμύρνης, το λεγόμενο τότε «Καφενείο του Στράτου»(το σημερινό ταχ/μείο). Ακριβώς επειδή σε εκείνες τις πατρίδες από όπου προήρχοντο δεν γνώριζαν τα καφενεία αλλά τις λέσχες όπου εσύχναζαν με τις οικογένειές τους, έτσι θέλησαν να δημιουργήσουν κάτι αντίστοιχο και εδώ. Τα άτομα αυτά θα μου επιτρέψετε να τα ονομάσω, γιατί αυτοί ήταν οι πρώτοι που έριξαν την ιδέα του Ομίλου και από αυτήν εσχηματίσθη ο πρώτος πυρήνας.

Αντώνιος Σημηριώτης

Ιωάννης Πλυτάς

Αρίστος Σάμιος

Αδελφοί Μάνος και Σταύρος Γιακουμάκης

Αδελφοί Ηρακλής και Νίκος Βαρυπάτης

Ιωάννης Πιτσόπουλος

Η ομάδα αυτή απετάνθη και σε μένα και με ενημέρωσε για τον σκοπό της ιδρύσεως του Ομίλου, της «λέσχης». Εδέχθην προθύμως και προσετέθην στους πρώτους οπαδούς που άρχισαν να πολλαπλασιάζονται σύντομα. Ο καθένας μας προπαγάνδιζε στους γνωστούς και φίλους του. Και να σκεφθείτε ότι τα πρώτα μας γραφεία ήταν τα πεζοδρόμια της πλατείας Υμηττού, αργότερα δε, συνεδριάζαμε στα σπίτια μας εκ περιτροπής. Τότε, στο σπίτι μου από κάτω, είχα ένα μικρό μαγαζάκι και το διέθεσα. Έτσι, αποκτήσαμε το πρώτο μικρό γραφείο μας, αφού φέρναμε ο καθένας μας από το σπίτι του την καρέκλα του.

Δεν πρέπει να παραλείψω να σας πω, πως στο μεταξύ άρχισαν τα σχόλια της μικρής τότε κοινωνίας του Υμηττού και οι αντιδράσεις των επαγγελματιών (καφενείων κ.λ.π.) Μια από αυτές τις διαδόσεις ήταν, ότι επρόκειτο να ιδρύσουμε Σωματείον Μασσόνων.

Αυτές οι διαδόσεις έκαναν πολλούς διστακτικούς και να μας απαντούν ότι αφού προχωρήσουμε και βεβαιωθούν για τον σκοπό του Ομίλου, τότε θα γίνουν μέλη.

Αυτά όλα τα ανέφερα για να καταλάβετε ποια και πόσα εμπόδια και δυσκολίες συναντήσαμε στην ιδρυτική περίοδο του Ομίλου. Παρόλα αυτά όμως επιμείναμε και εργασθήκαμε σκληρά και όταν τα μέλη μας έφθασαν τα 168, συνήλθαμε τα 23 ιδρυτικά μέλη (και των οποίων τα ονόματα κοσμούν στην μαρμάρινη πλάκα στο φουαγιέ του ομίλου μας)  στις 8 Μαίου 1955, στα γραφεία της Κοινότητας και στις 10 Μαίου 1955 εξελέγη η πρώτη διοικούσα επιτροπή και συγχρόνως ενεκρίθη και το καταστατικόν.

Η επιτροπή αυτή αποτελείτο από τους:

Τον υποφαινόμενον              ως πρόεδρον

Κων/νον Σώτον                     ως αντιπρόεδρον

Σωκράτην Σφακιανάκην       ως γεν. γραμματέα

Στυλιανό Κορδογιάνην          ως ταμία

και τους Γεώργιον Σαββάκην, Απόστολον Νεγρεπόντην, Αρίστον Σάμιον, Μάνο Θεοδοσιάδην και Αντώνιον Σημηριώτην ως συμβούλους.

Κατόπιν τούτου, άρχισαν εντατικαί εργασίες και ενέργειες της επιτροπής και τον Αύγουστον του 1955 νοικιάσαμε την μικρή αίθουσα δίπλα στον κιν/φο ΑΒΑΝΑ και την επιπλώσαμε καταλλήλως, με έπιπλα που αγοράσαμε με ευκολίες πληρωμής.

Τότε οργανωθήκαμε καλλίτερα και άρχισε η κυρίως δράση του Ομίλου με διάφορες εκδηλώσεις, γιορτές, χοροεσπερίδες, εκδρομές και διαλέξεις. Μια από αυτές τις διαλέξεις μάλιστα, με θέμα τον Εθνικό μας ποιητή Διονύσιο Σολωμό έκανε η κόρη μου, καθηγήτρια κολλεγίου. Η δε πρώτη εκδρομή, έγινε στην παραλία Σχοινιά Μαραθώνος με εμένα αρχηγό.

Δια αυτού του τρόπου και δια των συνδρομών και δωρεών, εξοφλήσαμε τις υποχρεώσεις μας.

Στις 9 Δεκεμβρίου 1955, έγινε η πρώτη Γεν. Συνέλευσις με την συμμετοχή 97 μελών και αφού ενεκρίθη το συντελεσθέν έργον της Διοικούσης επιτροπής, ακολούθησαν οι αρχιαιρεσίες και εξελέγη το πρώτο αιρετό συμβούλιο με πρόεδρο τον κ. Αντώνιο Σημηριώτη."

Συνεχίζοντας τώρα πια με δική μου αφήγηση και με βάσει πάντα τις πληροφορίες από το αρχείο μας, στις 2.6.1955 κατασκευάστηκε η πρώτη στρογγυλή σφραγίδα του Φ.Ο.Υ.

Κατόπιν πολλών ενεργειών των μελών του, κατάφεραν δια της υπ΄αριθ. 12931/6/6/58 αποφάσεως του Υπουργείου Κοιν. Πρόνοιας και παραχωρήθηκε εις τον Όμιλό μας δωρεάν το υπ΄αριθ. 22 οικόπεδο εκ 560 μ2, το οποίο καλύπτει το οικοπεδικό τρίγωνο μεταξύ των οδών Σμύρνης-Αμισού-Α. Λεντάκη (πρώην Θράκης), με την δέσμευση εντός τριετίας να οικοδομήσει ο όμιλος επ΄αυτού του οικοπέδου την ιδιόκτητη στέγη του, ανακαλώντας τις αποφάσεις που είχαν παρθεί για δημιουργία παιδικής χαράς και από οικόπεδο πρασίνου εις οικοδομήσιμο. Αυτό επετεύχθη κατόπιν της απόφασης του Κοινοτικού Συμβουλίου,  κατά την οποίαν εψήφισαν 7 υπέρ του Φ.Ο.Υ., 2 υπέρ στεγάσεως όλων των σωματείων που υπήρχαν στον Υμηττό και 2 κατά του αιτήματος του Φ.Ο.Υ. και ένας αποχώρησε από την αρχή της συζητήσεως αυτού του θέματος, και έτσι με την πλειοψηφία των επτά, δόθηκε με παραχωρητήριο δωρεάν εις τον Όμιλο στις 4.4.1958.

Το τότε Διοικ. Συμβούλιο αποφάσισε άμεσα την συγκρότηση δύο επιτροπών, μία οικονομική και μία τεχνική για την ταχύτερη έναρξη των εργασιών οικοδόμησης και αφού συγκάλεσε μία έκτακτη Γεν. Συνέλευση εν μέσω έκδηλου ενθουσιασμού, πάρθηκαν οι εξής ιστορικές αποφάσεις:

Πρώτη:  Το κτίριο να οικοδομηθεί με προοπτική κάλυψης και των αναγκών του μέλλοντος.

Δεύτερη: Την λήψη δανείου

Τρίτη:    Ο καθένας από τα μέλη να αναλάβει την προαιρετική υποχρέωση να προσφέρει εντός πέντε ετών από 1.000 δρχ και άνω είτε με άμεση καταβολή, είτε με μηνιαίες δόσεις, απόφαση που όλοι, ομόφωνα και με επευφημίες δέχθηκαν.

Η Συνέλευση αυτή θεωρήθηκε ιστορική και παράδειγμα ομοψυχίας, αγάπης, δύναμης, ενότητας και στόχου για τα ωραία και μεγάλα έργα, αψηφώντας τις αντικειμενικές δυσκολίες που αντιμετώπιζε η πλειονότητα των ανθρώπων εκείνα τα δύσκολα χρόνια, που δεν ήταν και πολύ μακριά από τα χρόνια της προσφυγιάς που κουβαλούσαν οι περισσότεροι από αυτούς.

Ότι έγινε μέχρι σήμερα παρά την βοήθεια οργανισμών ευεργετών ιδρυμάτων κ.λ.π. ο Φ.Ο.Υ. στηρίχτηκε βασικά στην εθελοντική μαζική και ανώνυμη χορηγία των μελών και των φίλων του. Έτσι καταξιώθηκε σαν ένα ζωντανό μνημείο αλληλεγγύης, σαν χώρος δημιουργίας και ανταλλαγής σχεσιακών αγαθών, δηλαδή αγαθών που δημιουργούν σχέσεις γύρω από αξίες και σημασίες που κατευθύνουν την ζωή μας.

Είναι ένα σύμβολο αυτόνομης οργάνωσης και δράσης που ανοίγει το δρόμο στην αυτεξούσια σκέψη και δράση των φίλων του προσπαθώντας πάντα να μη χαθεί η πηγή της έμπνευσής του που είναι η μνήμη και η φαντασία των ανθρώπων που ζούν σ΄αυτήν την πόλη.

Ο Φ.Ο.Υ λοιπόν δεν είναι κλειστό club,  είναι ένα σωματείο με πάνω από μισό αιώνα δράσης που στηρίζεται στον εθελοντισμό, στην προσφορά και την ανιδιοτελή εργασία των φίλων και μελών του. Ο Φ.Ο.Υ. είναι η στέγη των Υμηττιωτών και ανήκει σε όλους τους  Υμηττιώτες και μόνο. Τούτο είναι υποθήκη από την αρχή της δημιουργίας του Καταστατικού του.

Τίποτα δεν είναι αυτονόητο στις δύσκολες ημέρες που περνάμε, όμως ο Φ.Ο.Υ. είναι βήματα, μικρά βήματα που γυρίζοντας πίσω το βλέμμα μας, μας επιτρέπουν να δούμε τα ίχνη μέσα στο χρόνο που μας οδήγησαν εδώ.

Έτσι πρέπει να κάνουμε και τώρα. Τα μεγάλα οράματα χτίζονται με μικρές κινήσεις.

Γι αυτό ένα πλήθος προγραμμάτων, δραστηριοτήτων και θεσμών ξεκίνησε από εδώ. Μεταπολιτευτικά, ο Φ.Ο.Υ. αποτέλεσε κέντρο συνάντησης σημαντικών πολιτιστικών ενεργειών και δράσεων για το Τρίτο Πρόγραμμα του Μάνου Χατζηδάκι, για το Θέατρο της Άνοιξης του Γιώργου Μαργαρίτη, Το Μουσικό Εργαστήρι του Θάνου Μικρούτσικο, ενώ στις 13 Μαίου 1977 ο Πολιτιστικός Τομέας του Ομίλου υλοποιεί την πρόταση του μέλους του Ανδρέα Λεντάκη και ξεκινούν τα μαθήματα του ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ που έκανε γνωστό τον Φ.Ο.Υ. σε όλη την Ελλάδα. Γιατί εδώ γεννήθηκε ο θεσμός του Ελεύθερου Παν/μιου που υιοθετήθηκε και αναπτύχθηκε τις επόμενες δεκαετίες σε όλη την επικράτεια.

Αυτός ο θεσμός χτύπησε την πόρτα των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων και έδειξε το δρόμο στο παν/μιο να βγει έξω από το γυάλινο πύργο του και να ζητήσει στηρίγματα στην κοινωνία.

Σ΄αυτές τις δύσκολες ημέρες που τα νησιά μας γεμίζουν πρόσφυγες, η μνήμη των υμηττιωτών ζωντανεύει την αξία της φιλότητας, δηλαδή της αγάπης, της φιλοξενίας και της φροντίδας, γιατί αυτοί που μαζεύτηκαν στο καφενείο του Στράτου, πέρασαν από τα ίδια μονοπάτια. Και γι αυτό συστρατευτήκαμε πρόσφατα όλοι και συλλέξαμε ρούχα και τρόφιμα που παραδόθηκαν στους γιατρούς του κόσμου και μας τιμά ιδιαίτερα η ευχαριστήρια επιστολή τους. Γιατί αυτά που δώσαμε δεν είναι ελεημοσύνη, είναι υλικά αγαθά που μεταφέρουν τις αξίες μας, γιατί η κοινωνία δεν είναι μόνο οικονομία, είναι και πολιτισμός.

Σ΄αυτά τα πλαίσια εστιάσαμε αποτελεσματικά στα εξής:

Δεν υπάρχει πολιτισμός χωρίς γέφυρες ανάμεσα στο χτες και το σήμερα.

Δεν είναι αυτονόητη η συνειδητοποίηση της μικρασιατικής καταγωγής μας.

Σήμερα μιλάμε για νέες γενιές που απέχουν από τα γεγονότα που καθόρισαν την μοίρα μας. Στους νέους ανθρώπους, η γνώση δεν έρχεται αρχικά από ένα ιστορικό βιβλίο, αλλά από το τραγούδι και τον καημό που κρύβει μέσα του. Γιατί υπάρχει μία τραγουδιστή γλώσσα που είναι σημαντικότερη από την καθομιλουμένη. Μ΄αυτή την τραγουδιστή γλώσσα αποφασίσαμε να τιμήσουμε την μνήμη των προγόνων μας, όσων δηλαδή οι παλαιότεροι πρόλαβαν και γνώρισαν αλλά και ότι αγάπησαν και χόρεψαν αυτοί οι ίδιοι.

Σας παρουσιάζω λοιπόν τους υπέροχους καλλιτέχνες που θα μας συντροφέψουν σήμερα.   Και είναι:

ο Χρήστος Τσιαμούλης  ούτι και τραγούδι. Μεγάλος συνθέτης και δάσκαλος του παραδοσιακού τραγουδιού, η Λιζέττα Καλημέρη τραγούδι. Σπουδαία ερμηνεύτρια, βαθειά ερμηνεύτρια του παραδοσιακού και έντεχνου τραγουδιού, πλαισιωμένοι από τους σημαντικούς μουσικούς Στέφανο Δορμποράκη – κανονάκι και Θοδωρή Κουέλη - κοντραμπάσο